Daar istie weer!!

Na een welverdiende vakantie(!?) ben ik weer terug in het drukke Hong Kong. Het was weer even wennen, maar het aanpassen ging redelijk vlotjes. Wat oh wat hebben mijn lichaam en geest de afgelopen weken door gemaakt…. Ik ga proberen om jullie in vogelvlucht mee te nemen naar verre landen, exotische stranden, vriendelijke mensen, mooie nachten, het onderwaterleven, etc.

5 april – 9 april 2006
Na lang wikken en wegen besloten Ryan en ik om dan toch maar een tripje te gaan ondernemen. De Filippijnen heette onze bestemming! Na een rustige en voorspoedige reis op het internationale vliegveld van Clark aangekomen. Internationaal doet waarschijnlijk vermoeden dat dit vliegveld heel wat voorstelt, maar niks is minder waar. Het ligt ergens buitenaf en is met het openbaar vervoer erg lastig te bereiken. Er was dus ook maar 1 busmaatschappij die ons naar Manilla (hoofdstad van de Filippijnen) kon vervoeren. En jawel, woekerprijzen! Hoewel, kun je een 6 uur durende busreis met airco voor 6 euro duur noemen??
Na deze voorspoedige busreis door het landschap van de Filippijnen (WOW!) aangekomen in Manilla. Ergens in de middle of nowhere afgezet en toen eerst maar eens een bank gezocht. De eerste les die ik namelijk heb geleerd: zorg voor voldoende cash! Hierna een taxi genomen, hels karwei wegens het vele afdingen, naar ons hostel. Een oase van rust in hartje Manilla (wat een erg ingewikkelde en chaotische stad is). Spullen gedropt, lekker gaan eten en een kroegje ingedoken. Hier wat locals ontmoet (Ryan had het geweldige idee om ze wat te drinken aan te bieden om zo contact te leggen) en vervolgens een geweldige nacht gehad! Bier kost namelijk €0,75 per flesje…. De volgende dag viel het echter tegen… Met kater in een bus gekropen richting Batangas, waarbij de knieën ongeveer tot in de nek moesten worden opgevouwen. Na ongeveer 4 uur werden we uit deze benarde situatie bevrijdt. We dachten vervolgens even snel met een tricycle (brommer+zelf aangebouwde zijspan :S) Batangas in te gaan. Dit werd echter een rondrit van pak m beet anderhalf uur. Onze driver was echter een bekwaam bestuurder (hoewel meneer nog een beboste helling af wilde rijden waar je zelfs met een mountainbike toch even over na zou denken…) en heeft ons heel wat dingen laten zien. Mensen leven er heel erg klein, het verkeer is een chaos, ze proberen handel te drijven waar ze maar kunnen, maar ondanks dit alles zijn de mensen zo ontzettend vriendelijk en positief ingesteld. Overal waar we kwamen werd er gezwaaid en gelachen. Na deze toeristische en erg culturele tour snel een ferry geboekt naar Mindoro (White Beach). De naam doet het al vermoeden: een tropisch eiland zonder al te veel Westerlingen. Het merendeel is local en dat resulteert in een erg relaxte stemming. We hebben het hier 3 dagen uitgehouden. Omdat andere studenten tijdens een trip naar dit eiland een Fransman (Didi) hadden leren kennen die een duikshop runt, hebben wij die goede man ook opgezocht. Voor we het wisten had hij een slaapgelegenheid geregeld en lagen we met snorkels in zee… Yeah baby, het leven is goed! ’s Avonds er echter achter gekomen dat een mijn tere, blanke, Nederlandse huidje niet zo goed bestand was tegen al die zon en dat het woord kreeft nu zeker op mij van toepassing was. Dit mocht de pret niet drukken om tijdens de nachten ook actief te zijn. Een 3e-rangs Bob Marley ontmoet die stoned en dronken met zijn band aan het ‘jammen’ was en zelf ook vond dat hij zoog (Ik citeer: “we are just jamming.. and we suck!”
Nog wat mensen ontmoet die ook in Hong Kong wonen, ja de wereld is klein. Waaronder een baptist… Ik had nog nooit van dit soort mens gehoord en ik wil er ook niks meer mee te maken hebben ook. Deze man was zo ongelofelijk met de bijbel bezig dat je er gewoon bang van zou worden. Ik durfde hem tegen te spreken over zijn ‘geloof’ en hij vond dat ik een Satanszoon was, dat ik net als die ‘moslimhonden’ afgeschoten moest worden en dat hij mij moest gaan redden. Nou, dank je de koekoek! Ik heb respect voor van alles en nog wat, maar als je zo blind en extremistisch door het leven gaat, dan ben ik snel uitgepraat. Deze man dus maar ontlopen voor de rest van het verblijf daar.
Nog een schootingrange bezocht. Leuk om te zien en te horen, maar geschoten heb ik niet. 50 euro om wat kogels af te schieten… Ik ben en blijf een arme student! Dat geld hebben Ryan en ik dus maar beter besteed aan de wondere onderwaterwereld. Na een snelle instructie hebben we onze zuurstofflessen mee gekregen en zijn we met onze instructeur naar 6/7 meter afgedaald. WOW! Ongeveer een uur onder water geweest en ik moet zeggen: ik ben verslaafd! Dat is zo ongelofelijk mooi en rustgevend…. Tip voor iedereen. Hierna nog avondje gefeest (2 euro voor een fles rum, beetje cola en ijs erbij en je hebt plezier genoeg), toch redelijk op tijd naar bed gegaan en de volgende dag weer naar Clark vertrokken. Het eerste deel was geen probleem, want er gaan alleen maar boten vanaf Mindoro. Daarna begon het gedonder echter..
Welke bus moeten we hebben meneer? Deze? Ja? Ok, instappen dan. Zitten we echt goed? Nee? Welke bus dan? Die? Ja? Ok, uitstappen en weer instappen. Waar gaat deze bus naar toe? Naar het zuiden? Maar wij moeten naar het noorden! Moeten we die andere bus hebben? Dank u wel. Uitstappen en weer instappen.
En zo ging het ongeveer 3 kwartier door… We waren het snel beu, zijn naar wat jonge gasten gestapt die naar Manilla gingen met de taxi en hebben gevraagd of we met hun mee konden. Geen probleem! Hoewel… Zij moesten voor 3 personen 1000 peso’s betalen en wij moesten dat bedrag voor 2 personen neertellen. Ach ja, als westerling word je nu eenmaal uitgezogen.
Afijn, in Manilla aangekomen, de bus gepakt naar het stadje Clark. Daar weer een tricycle gepakt om ‘snel’ wat te gaan eten. Vervolgens een taxi naar het vliegveld en toen eindelijk het vliegtuig naar Macau. ’s Ochtends om 7 uur vertrokken en ’s avonds om 9 uur in Hong Kong aangekomen… Redelijk lijkt me dat!

In Hong Kong spullen uitgepakt, kleren gewassen, 2 pakken opgehaald en me vol op de organisatie van de Dutch Night gestort! Dinsdagavond 11 april stond deze op het programma. Samen met Tom een heuse presentatie in elkaar gezet, terwijl anderen zich bezig hielden met de decoratie en eten: erwtensoep, hutspot, poffertjes, heuse bitterballen!, rolmops, etc. Heineken ontbrak natuurlijk ook niet. De Hollandse spelletjes spijkerpoepen, spijkerbroekhangen, koekhappen, etc. waren ook aanwezig en al met al was dit een heel erg geslaagde avond! Iedereen tevreden! Misschien dat het bier daar ook aan mee hielp… ;)

De volgende dag op tijd opgestaan en mijn rugzakje weer ingepakt voor de volgende trip: In 10 dagen van Bangkok (Thailand) via Maleisie naar Singapore. In gezelschap van Ryan, Tom, Bart en Peter. 1 Amerikaan met 4 Nederlanders, waar gaat dat eindigen…?

12 april – 22 april 2006
’s Avonds rond 10 uur kwamen we op het Internationale vliegveld van Bangkok aan. Douane door en we waren in Thailand!! Snel een taxi naar hartje Bangkok gepakt om ons hostel te zoeken. Jurrian en Bob, jullie hadden me er al voor gewaarschuwd, het Thai New Year (mijn 3e oud en nieuw viering dit jaar.. Na alle gelukswensen kan niks meer fout gaan denk ik!). Thai New Year betekent: kalk overal op je lichaam en water, heel veel water!
Rond middernacht arriveerden we op Kho Sang Road, hartje Bangkok. Voor we het wisten waren onze wangen wit en hadden we de eerste waterdruppels te pakken… Als de sodemieter gemaakt dat we daar weg kwamen, want met volle bepakking zeiknat worden, daar zaten we niet echt op te wachten. Na een uurtje zoeken eindelijk ons hostel gevonden, spullen gedumpt, biertje gedaan en lekker gaan slapen. De volgende dag redelijk op tijd opgestaan en de straat op. WOOOOOOOW! Duizenden en duizenden mensen met waterpistolen, flessen, kalk en wat je maar kunt bedenken om elkaar in te smeren of nat te maken. T-shirt uit en ons er ingestort. Veel Westerlingen waren er niet, dus we waren een soort van bezienswaardigheid. Niks mis mee als alleen de dames dit denken, maar als ook de zogeheten ladyboys en homo’s (niet beledigend bedoelt Tieske, Sandertje, Job, Diedje en … ik ken er nogal wat geloof ik… ;) ) je ontdekken, berg je dan maar. Alleen mijn voeten zijn niet aangeraakt, voor de rest ben ik geloof ik overal betast. En de rest van het reisgezelschap ook. Al met al een geweldige ervaring en heel wat beter dan carnaval of Koninginnedag.
Na dit afkoelende vermaak eerst een vluchtroute uitgestippeld om weg te komen uit die gekte en daarna snel onze spullen gepakt. Dankzij onze vluchtroute kwamen we er redelijk goed vanaf en zijn we snel een taxi ingedoken. Nog ffkes cultureel gedaan in Bangkok en toen weer naar het vliegveld om het vliegtuig naar Phuket te pakken. ’s Avonds rond 11 uur in Phuket aangekomen waar we verwelkomd werden door onze gastheer. Per luxe auto naar ons schitterende hostel (ja, echt waar!) gegaan en daarna een biertje gedaan in de plaatselijke karaokebar. Hier zorgden we voor wat hilarische momenten door mee te gaan blèren met Thaise liedjes. Niet echt een succes dus.

De volgende dag hebben we Phuket gelaten voor wat het was en zijn we snel met de ferry naar Ko Phi Phi vertrokken. Een tropisch eilandje alwaar we ons gedurende 3 dagen heerlijk hebben ontspannen! Dit was echt vakantie: luxe ontbijten, zwemmen, snorkelen, verschillende stranden bezocht, heerlijk dineren en ’s avonds het nachtleven in. We wilden dan ook niet vertrekken, maar ons strakke schema dwong ons verder te gaan. En aangezien we ook een beetje gedonder kregen met de manager van het hotel (geen commentaar graag..) was het maar goed ook dat we verder trokken.
De ferry naar Krabi geboekt om daar een avondje door te brengen. Hier hebben we wat scootertjes gehuurd om de omgeving te ontdekken. En dames en heren, deze scooters slaan alles. Ze rijden minstens 120 km per uur en dat op banden zo dik als mountainbikebanden. Er zijn geen ongelukken gebeurd, en dat mag een wonder heten! De volgende dag erg vroeg uit Krabi vertrokken voor een busreisje naar Hat Yai. Hoe we dat er levend vanaf hebben gebracht, we zijn er nog steeds niet over uit. Onze chauffeur was een ware kamikazepiloot die volgens mij zo snel mogelijk het tijdelijke voor het eeuwige wilde verruilen. Inhaalmanoeuvres waarbij je hart stopt met kloppen, paps en mams, het is maar goed dat jullie dit niet hebben gezien. In Hat Yai snel wat geshopt en de trein naar Kuala Lumpur gepakt.

In vogelvlucht nu (er nog meer belevenissen, maar anders wordt het wel erg lang..):
Kuala Lumpur dus nog aangedaan. Hier 3 dagen verbleven en heel wat sightseeing gedaan. Mooie stad, goed nachtleven, vriendelijke mensen, iets minder vriendelijke ladyboys en erg goed eten! Hierna met de trein verder gereisd naar Singapore. Is dit Azië!? Schoner dan Hong Kong, iedereen praat Engels en heel erg modern. Hier hangt echter ook een prijskaartje aan en dus waren we blij dat we hier maar 1 dag zijn gebleven. Toch is het een schitterende stad waar ik zeker nog een keer een bezoekje aan wil gaan brengen.
Op 22 April het vliegtuig naar Macau gepakt. Dat vliegtuig hadden we overigens bijna gemist. 1 minuut later en ze waren zonder ons vertrokken…. Niet meer over nadenken en gewoon denken aan de goede tijden van deze trip!

Het was gekkenwerk om in 10 dagen zoveel te reizen. We zijn bijna meer onderweg geweest dan dat we gerelaxed hebben. Maar het was het waard! Veel mensen ontmoet en ongelofelijk veel gezien. Mensen in dit deel van Azië zijn heel wat minder stug dan in China of Hong Kong. Het lijkt alsof ze veel meer plezier in het leven hebben en dat is ook te merken aan de manier waarop ze met je omgaan. Eigenlijk moet ik dit nog eens over doen als ik veel meer tijd heb… Deze trip in 2 maanden doen zou perfect zijn!

23 april – 9 mei 2006
Ik ben dus weer terug in Hong Kong waar ik me meteen op het schoolwerk mocht storten. Het normale leventje dus. Beetje school en lekker veel relaxen. Wederom een tramparty gehad. Dit maal met thema. Iedereen had een pruik op en dit resulteerde in nogal wat uuuuuhm aparte foto’s… Laten we het daar maar op houden. Het zwembad in de Student Halls is inmiddels open en daar ben ik dan ook vaak te vinden. Het is hier namelijk zo’n 30 graden en dat vraagt om afkoeling.

Afgelopen week weer een ervaring op school. Een eindproject voor een vak, bestaande uit welgeteld 1 A4tje.. En ook nog een presentatie, maar die stelde helemaal niks voor. Ze presenteren hier namelijk zoals wij dat in NL op de basisschool doen. Alles op een papiertje zetten en dat voorlezen of gewoon de hele powerpoint presentatie voorlezen. Ja, heel erg lastig kan ik wel zeggen.. uchum!

Mijn eerste examen ook weer achter de rug. Ze hadden de versies van 2004 en 2005 aan ons uitgereikt en die twee waren precies hetzelfde. Ik gokte er dus maar op dat 2006 ook hetzelfde zou zijn en zowaar: het was zo! Dit examen MOET ik dus gewoon gehaald hebben.. Het is trouwens wel heel wat anders dan in NL. Je krijgt hier 5 vragen waarvan je er 4 moet beantwoorden. In essayvorm! Ik heb dan ook 14 A4tjes volgeschreven. Een overbelaste arm en zelfs spierpijn zijn hiervan het gevolg.

Luitjes, het is weer genoeg zo lijkt me! Het zonnetje schijnt hier volop en mijn volgende examen is over precies een week. Oftewel: beachtime! Ik zal aan jullie denken… ;)

Tot ziens maar weer!

Ewout

Ps. 15 juni, 8.50 ’s ochtends, een historisch moment: Ewout zal dan weer voet op Nederlandse bodem zetten… Prepare de welkomstparty’s en zet de drank maar vast koud!!
Ps2. Antoinnet, wederom bedankt voor je pakketje! Haha Zo kom ik de laatste weken nog wel door. Alleen jammer dat er dit keer geen kunstwerkje van Gijs bij zat…

EXTRA!
Ik doe echt mijn best om foto's te plaatsen, maar dat verrekte *piep* internet hier werkt niet echt mee... Ik doe binnenkort nog een poging en anders moeten jullie wachten tot ik terug in NL ben.. 5 weken geduld!